Adı: Ebu Hasan
Yaşı: 38
- Khirbet Al-Joz’daki el-İman kampındaki yerinden edilmişlerden biri.
Eskiden Lazkiye’de küçük, güvenli bir köyde ikamet etmekteydi. Küçük çocukları olan bir babadır.
Ebu Hasan şöyle diyor: “Maddi durumum iyiydi. Ancak göç etmek ve yazın sıcağından, kışın soğuğundan korumayan küçük, mütevazı bir çadırda kalmak durumu daha da kötüleştirdi ve maddi durumumuz da kötüleşti.”
Her gün uzun bir süre çadırında oturan Ebu Hasan’ın aile bireyleri ile sorunları artarken çocuklara bağırıyor ve en basit sebeplerden karısıyla sürekli tartışıyordu.
Eşiyle neredeyse hiç iletişimi yoktu. Bahsi geçen kampı ziyaret edip farkındalık ve psikolojik destek seansları gerçekleştirmemiz ve seanslarımızdan yararlananlarla konuşmamızın ardından Ebu Hasan, ekibimizle birlikte seanslara katıldı. Tartışmalara katılıp diyalog kurmak istediğini fark ettik.
Her seansın sonunda, seanslarda anlatılanları özümsediğini görüyorduk.
Bize geldikten sonra hayatının daha iyiye doğru değiştiğini ve düşüncelerinin başkalarına açık hale geldiğini söylüyor. Etkili iletişim becerilerini kullanmaya ve çevresindekilere olumlu davranmaya başladı.
Belki de bu bilindik bir hikaye ama bir insanın hayatını ve düşüncesini değiştirdiği için bir başarı hikayesi olarak değerlendirdik.
İdlib kırsalındaki kamplarda diyalog, tartışma ve toplu psikolojik destek seanslarının birinden bir görsel
Yorum yok